Omdat ik niet iedere keer in herhaling wilde vallen ivm mijn bijwerkingen ben ik even niet actief geweest met bloggen. Op zich heb ik me door deze periode redelijk heen geslagen. Dadelijk ga ik alweer naar het ziekenhuis voor mn bloedtest. Kijken of de bloedwaardes okay zijn zodat ik morgen mn 4e chemo krijg. Ik mag me ook even melden bij de röntgen afdeling om daar een goedje af te halen dat ik mag drinken voordat ik mn CT scan krijg. Die staat gepland op de 19e november. De maandag er na krijg ik te horen hoe ik er voor sta dus dat is weer allemaal erg spannend.

Helaas ook afgelopen weekend flinke ruzie gehad met mn zoon. Die zit nu volop in de pubertijd, en alles wat mama doet is niet goed. Om gek van te worden. Hij heeft zelfs aangegeven dat we uit zijn leven mochten verdwijnen en nog veel meer andere nare en brutale dingen. Pffff op die "uitflip momenten" zit ik nu echt niet op te wachten. Hij is deze week bij zijn vader dus dan kunnen we allemaal afkoelen. Maar ja, leuk is anders. 

Gelukkig zijn we zaterdag avond nog gezellig met vrienden gaan wokken bij de nieuwe wok in Kerkrade. Was erg lekker maar ook erg druk. Maar heerlijk om er even uit te zijn. We zijn op tijd gegaan, en om 22:30 uur waren we weer thuis en heb ik daarna ook weer eens heel erg goed geslapen. 

Ik heb na de 3e kuur gemerkt dat de chemo er meer inhakte dan na de 1e en 2e kuur. Dus van de ene kant kijk ik totaal niet uit naar morgen. Wat zal me nu weer staan te wachten qua bijwerkingen.... Maar gelukkig is het dan mn 4e en zit ik op de helft. Ik kan nu al niet wachten tot ik staks kan revalideren!

Zo, en nu snel er vandoor... op naar het Atrium Medisch Centrum!

Fijne dag lieve mensen. :-)

Om 7:30 vanmorgen stonden de werkmannen van Weller voor de deur. Er zit een storing in ons stroom circuit. Als we de tv aan hebben en we maken het ganglicht uit of aan dan valt de tv uit. Ze zijn het komen onderzoeken en nu blijkt dat de hoofdaansluiting zich onder het schrootjes plafond bevind. Dus deze moest gesloopt worden en dan kon de electricien aan de slag. Het plafond is er inmiddels al uit maar de electricien moet morgen terug komen omdat hij nu niet bij de desbetreffende stopcontacten kan omdat er teveel mensen aan't werken zijn. 

Pffff wat een gedoe... veel geboor en gehamer. Maar oke, ik krijg er een mooi plafond voor terug. Wist niet dat mensen over de vloer hebben zo vermoeiend kon zijn. Dus hopelijk zijn ze een beetje op tijd klaar en kan ik even gaan liggen. 

Ik ben trouwens al helemaal gewend aan mn kale hoofdje en het dragen van het haarwerk. Het is echt ideaal. Het scheelt me zo enorm veel tijd! Ik heb ook een voor en na foto geplaatst op een forum en het is super hoeveel positieve reacties ik daarop krijg. Wat al helemaal leuk is, is dat er vrouwen zijn die op hetzelfde punt staan. En er ook enorm tegen op zien, en dat ze zich door het zien van mijn foto juist aangemoedigd voelen om het ook te doen. Dat vind ik echt heel erg fijn om te horen. Zo kan ik toch nog wat betekenen voor de mensen om me heen. 

Afgelopen vrijdag is mn misselijkheid eindelijk minder geworden. Tegen het avond eten kreeg ik enorm veel zin in een biefstuk met champignons en uien. Dus Marc is naar de slager gegaan en terug gekomen met 2 heerlijke malse biefstukjes. Boh, wat heb ik genoten hiervan. En moet zeggen dat daarna mn misselijkheid zo goed als weg was. Wat een genot!

Gisternacht zonder slaaptablet gaan slapen en ik moet zeggen dat ik best goed geslapen heb. Dus ik had vanmorgen het idee dat ik nu echt wel over de ergste bijwerkingen heen was. Maar tegen de late ochtend werd ik weer misselijk en kreeg ik ook hartkloppingen. Dus maar weer even gaan liggen en toen ging het wel. Uiteindelijk mezelf bij elkaar geraapt want ik wou graag even gaan wandelen op de hei. Even er uit, dat zou me goed doen. Maar ik liep rond met een draaiend hoofdje. Nadat we even zijn gaan zitten om een kopje koffie te drinken zakte het weer, maar we besloten toch naar huis te gaan. Thuis aangekomen ben ik meteen op zoek gegaan naar de tondeuse. We zouden vanavond na het avond eten mijn haar er af halen. Maar ik besloot om het nu niet langer meer uit te stellen.

We hebben elkaar geknuffeld en zijn er voor gaan zitten. Het was vrij snel gebeurt. Marc zei tussendoor al een paar keer dat het hem eigenlijk best mee viel, dat ik er nog hartstikke goed uit zag. Oke, geen kapsel dat je 1e keuze bij de kapper zou zijn, maar volgens hem stond het met niet slecht. Nerveus keek ik om me heen en zag mn lange haren liggen. Het voelde zooooo dubbel. Mn traantjes rolde over mn gezicht want ik vond het toch echt wel zonde, maar aan de andere kant voelde ik me behoorlijk opgelucht. Nadat ik mn traantjes had afgeveegd zijn we samen naar de gang gegaan om in de spiegel te kijken. Bah! Nu zag ik er echt uit als een kanker patient maar aan de andere kant... inderdaad niet verkeerd... wel raar zo'n kaal wit hoofdje... maar gelukkig zie ik er nog altijd uit als een vrouwtje. Daarna heb ik me maar meteen gedouched, make up er ook maar af gespoeld.... En dan het genot van GEEN haren in je handen te hebbben, GEEN haren langs je lichaam, GEEN haren meer in het doucheputje. 

Ja, ik heb er goed aan gedaan. Ik voel me nu een stuk rustiger. En inderdaad niet meer misselijk. Toch de stress geweest... Ik ben blij dat het achter de rug is, en ik ben heel erg blij dat we er een moment van ons samen van hebben kunnen maken. Ook dit heeft ons weer sterker gemaakt.  

Afgelopen dinsdag mn 3e chemo gehad. Dit keer valt het me helaas wat zwaarder. Ik slaap redelijk doordat ik mn slaaptabletten netjes neem, maar ik ben als sinds dinsdag avond misselijk. En zin om te eten heb ik al helemaal niet meer. Vanmiddag maar even met het ziekenhuis gebeld. Harry aan de lijn gekregen en die heeft er voor gezorgd dat er een recept tegen de misselijkheid voor me klaar lag. Marco heeft dat voor me opgehaald en ik heb mn 1e tablet alweer achter de kiezen. 

Net avond eten gemaakt, roerbak mie met kip en veel verse groente. Maar wat is koken toch verschrikkelijk als je misselijk bent, het laat me denken aan toen ik net zwanger was. De geur van koffie bah, daar kon ik helemaal van over mn nek gaan! Gelukkig was het eten snel klaar en het smaakte Marco heel goed. Ik heb 6 hapjes gegeten, met tegen zin. Misschien maar eens wat kleinere porties eten en dan wat meer verspreid over de dag. Hopelijk werken de medicijnen snel en voel ik me straks alweer wat beter. Ik wil ook graag volgende week weer een paar uurtjes gaan werken. Al is het maar 1 dag een paar uurtjes. Ik wil ze gewoon weer even allemaal zien. Ik mis mijn "normale leventje". 

Ik heb gisteren ook de knoop doorgehakt m.b.t. mijn haren. Ze worden zo ontzettend dun. En ik vond ze nu zelfs in de koelkast en de diepvries! Gek wordt ik er van. Dus ik heb meteen de telefoon gepakt en een afspraak met Nathalie gemaakt (zij verzorgt mijn haarwerk). Dus maandag ochtend gaat Marco mij thuis mn haar afscheren en vervolgens ga ik met mn nieuwe haar naar Nathalie voor de laatste bewerking, hints en tips. Eindelijk geen stress meer van de haren die ik overal vind. Ik heb me ook een mooie sjaal gekocht en heb deze vandaag omgebonden en aan Marco laten zien. Hij vond het heel erg mooi. Ik zelf ook wel eigenlijk. Het zijn kleuren die echt bij me passen, diverse rood, bruin en zwart tinten en goud met zilver. Ik denk dat ik zelfs zo ermee op straat zou durven lopen. Dus kan ik afwisselen. We vinden het wel allebei spannend... het moment dat mn haar er af gaat. Best confronterend, maar ja, overal die haren vinden daar word ik helemaal gek van, en het wordt alleen maar erger. Dus dan maar het heft in eigen hand en er samen even doorheen gaan. Ik zal een paar foto's plaatsen in mn blog die ik zal schrijven als mn haar er af is. 

Zo, nu maar weer even op de bank liggen. Misselijkheid is helaas nog niet weg. Maar ja, heeft even zn tijd nodig. Dus nu een kopje Marocco thee met mint en kaneel, dat helpt ook wel een beetje.

Fijne avond lieve mensen x

Vanmorgen vroeg opgestaan om Brian wakker te maken. Hij moest op tijd op omdat hij met Quintin en Nicole naar de Veluwe zou gaan. Ze hadden daar een huisje gehuurd en hadden Brian uitgenodigd. Super lief! Dat is een veel beter vooruitzicht dan dat hij bij mij was geweest. Ik had het ook wel gezellig gemaakt, maar omdat het mijn "chemo-week" is zou ik daar toch niet genoeg energie voor hebben gehad en dan zou ik me weer rot hebben gevoeld ten opzichte van hem. Ach hij had het vast wel begrepen. Maar toch... hij heeft nu herfst vakantie... Dus gelukkig kan hij nu dankzij hun lekker genieten.

Vanmiddag was het weer zover. Om 13 uur moest ik in het ziekenhuis zijn om bloed te prikken zodat ze kunnen zien of mijn bloedwaardes goed genoeg zijn voor de volgende chemo. Een klein uurtje later zat ik bij dr. Voogt en bleek het gelukkig allemaal in orde. Dus ik ben weer sterk genoeg voor de volgende ronde. Heb hem wel gezegd dat ik gek wordt van het niet slapen! Dat ik daar eigenlijk nog het meeste last van heb. Helaas mag ik niet stoppen met de prednison want dit is een belangrijk onderdeel van de kuur. Dus nu heeft hij mij temazapam voorgeschreven. Slaaptabletjes, hopelijk dat dat helpt. Ik heb ook nog even met de dr. overlegt waarom de kanker niet in het bloed te zien is, terwijl het ook in mn beenmerg zit. Het schijnt dat dit komt doordat het bloed niet op dat niveau getest wordt. Wil je het uit het bloed halen dan moet het al via een soort DNA test en dat doen ze niet. Het is zelfs zo dat heel veel vormen van kanker helemaal niet in het bloed worden terug gevonden. Daarvoor hebben ze dus andere onderzoeken. Dus, oke, mijn vraag was weer beantwoord. Ik vind hem echt een fijne dokter. Hij neemt de tijd, en probeert alles ook zo eenvoudig mogelijk uit te leggen. Dat stelt me gerust. Ook heb ik na overleg met hem besloten dat ik niet na de volgende kuur, maar na de 4e kuur (in november) de ct scan laat maken. Dan zal het resultaat beter zichtbaar zijn. En dat werkt toch net wat meer motiverend. 

Ik merk dat ik er toch wel weer tegen op zie. Na de 2e chemo heb ik niet al te veel bijwerkingen gehad. Het was jammer dat ik van de trap was gevallen, want daar heb ik uiteindelijk nog het meeste last van gehad. Was dat niet gebeurd had ik vast nog wat dagen kunnen werken. Ik ben echt benieuwd hoe me deze keer af gaat. Van de ene kant wil ik het graag zo snel mogelijk achter de rug hebben, maar nu het weer voor de deur staat baal ik als een stekker.... Weer die hele molen in..... weer die bijwerkingen... maar ja, misschien ook niet. Misschien valt het allemaal wel mee. Ik hoor zoveel verhalen... de ene zegt het is goed te doen, de andere zegt dat ik het moet zien als een blad dat van de boom dwarrelt... het gaat op en neer maar valt lager en lager.... Kan daar echt verdrietig van worden. Straks met de feestdagen helemaal geen puf meer.... helemaal geen haar meer... Pfff ieder jaar heb ik geroepen "dit jaar gaat mijn jaar worden".. maar de afgelopen jaren hebben me helaas veel tegenslagen gebracht. Dus dit jaar ga ik met oud op nieuw iets heel anders wensen "ik wil echt weer helemaal gezond worden". Dus ik hou me maar vast aan het beeld dat ik straks na mn laatste chemo goed nieuws krijg en ik daarna zsm ga revalideren, en dat ik dan het hardlopen weer ga oppakken. Heerlijk mn hoofdje leeg rennen en zorgen dat mn lichaam weer in vorm komt. Jaaaaa, dat zijn de betere vooruitzichten, daar doe ik het voor ;-)

Eén van mn beste vriendinnen is eergisteren opgenomen in het ziekehuis. Ze had al een hele tijd last van hoofdpijn. Zij is geen klager, dus toen ze me al een paar keer verteld had datr ze zo'n hoofdpijn had werd ik toch wel een beetje ongerust. Haar arts wou het afdoen met bepaalde medicijnen maar gelukkig heeft ze toch voor een verwijskaart gevraagd voor de neuroloog. Ze is diezelfde avond nog opgenomen. Gelukkig kwam er uit de meeste testen niet echt iets verontrustends naar voren, maar ze heeft nog een aantal onderzoeken te gaan. Ik hoop dat ze het vinden want het lijkt me verschrikkelijk om dag en nacht met zo'n hoofdpijn te moeten rondlopen. Gelukkig is ze net zoals ik een sterke vrouw, dus ze slaat zich er wel doorheen, maar leuk is anders.

Afgelopen nacht best redelijk geslapen. Maar helaas vanmorgen weer nekpijn. Mijn god wat duurt het lang voordat ik er van af ben. Maar ja, ik kan toch niks forceren. Ik kan me wel weer heel erg verheugen om het weekend. Dan zijn onze kids weer hier. Altijd gezellig! 

We hebben gisteren boodschappen gedaan en veel gezonde dingen gekocht. Lekker van alles op de tafel zetten en smullen. Komkommer, paprika, worteltjes, bloemkool, stokbrood met kruidenboter. De kaarsjes aan en dan gezellig samen een film kijken. Daar kan ik echt van genieten. 

Ik ben heel erg aan het twijfelen wat ik moet doen met mn haar. Het is erg dun geworden, ik krijg het ook niet meer zo in model, het is slap en fultoos. En overal vind ik die haren! Ik erger me rot. En dat terwijl ik een super mooi haarwerk klaar heb liggen, dan ben ik van alle ellende af en zie ik er weer een beetje als mezelf uit.... Maar afscheren voelt ook zo definitief.... Ik denk dat ik mn volgende chemo nog even afwacht. Die heb ik nu dinsdag, en als mn haren dan weer zoveel gaan uitvallen dan denk ik dat ik ze de week erna afscheer. Ik vind het best eng. Want dan lig ik dus 's-nachts kaal in bed. En of ik me daar prettig bij voel? Marco heeft al gezegd dat hij me dan nog altijd even mooi zal vinden dus dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken.... Maar als je dan naar mn kale kop kijkt dan is het allemaal zo "echt". Niet dat het nu niet echt is, maar je ziet het gewoon nog niet aan me... en dan dus wel, tenminste mijn naasten, want ik zal dan toch niet de straat op gaan zonder mn haarwerk hahahaha. 

Och ja. Eigenlijk moet ik ook niet zeuren. Het hoort er nu eenmaal bij. En zodra ik mn laatste chemo heb gehad komt het haar ook weer allemaal terug. Maar ja, ben ik genezen in januari? Of moet ik dan nog een zwaardere chemo ondergaan? Ik leef echt naar de scan toe. Die krijg ik na mn 4e chemo begin november. Dan weet ik tenminste of de chemo aanslaat. Ik heb zelf wel het idee dat de lymfe in mn hals een stuk kleiner zijn. Die in mn lies willen nog niet zo erg. Ik hoop dat mn beenmerg verbetering vertoont... ik vraag me af. Stel alles is weg, maar ik heb het dan nog in mn beenmerg... dan gaat het toch terugkomen? Misschien een goede vraag voor de oncoloog maandag? Ik vind het zo wie zo raar dat het in mijn beenmerg zit en er tijdens mijn bloedtesten geen kanker naar voren kwam. Het bloed wordt toch aangemaakt in het beenmerg? Yep... ook die gaat op het vragenlijstje. 

Nou, genoeg geschreven voor vandaag. Ik wens jullie een heel fijn weekend lieve mensen x

Afgelopen vrijdag deed ik om 7 uur 's-ochtends mn ogen open voelde dat ik eindelijk weer eens uitgerust was. Ik blijf erbij, mijn nachtrust heelt me, hij zorgt ervoor dat ik mn bijwerkingen veel beter kan dragen en maakt me vrolijk en opgewekt. Zo ook deze ochtend. Ideaal, dacht ik. Want dan kon in lekker op tijd naar mn werk gaan. Vandaag zou mijn collega Lilian genieten van haar vrije dag. Maar met mijn andere collega op vakantie zou dat betekenen dat mijn collega Daniel alleen op kantoor zou zijn. Hij zou blij zijn als ik hem een paar extra uren kwam uithelpen. Vol goede moed liep ik te trap af... en verstapte me! En daar ging ik, van boven naar beneden. Mijn handen probeerde van alles vast te pakken zodat ik maar zou stoppen met vallen..... Maar voordat ik het wist lag ik beneden. Au! Voorzichtig  woog ik mijn been... mn knie deed pijn, maar kon hem nog bewegen, ook mn enkels kon ik bewegen, mn voet deed pijn en ik zag dat er een lapje vlees los zat. Voorzichtig stond ik op, ik voelde een pijnscheut in mn rug maar ik voelde dat het maar gewoon een spier was. Ik keek naar mijn handen en zag bloed op mn vingers, dat afkomstig was van mijn nagels die tot bloedens toe waren afgebroken.Inmiddels stond ik alweer recht en realiseerde me dat ik enorm veel geluk had gehad want dit had veel slechter kunnen aflopen. Dus als eerste ben ik strompelend naar boven gekropen om me even af te douchen want juist nu in mijn dip periode (lage witte bloedlichaampjes) zou ik gevoelig zijn voor ontstekingen en dat wou ik koste wat kost voorkomen. Daarna maar even een apje gestuurd naar mn collega om te zeggen dat ik helaas niet kon komen en daarna helemaal moe op de bank gaan liggen. Na een paar uurtjes merkte ik dat ik warm aanvoelde en heb mn koorts opgemeten en merkte dat ik inmiddels een temperatuur van 38 had. Aangezien ik bij 38,5 zowiezo het ziekenhuis moest bellen heb ik maar alvast gebeld om na te vragen wat ik in mijn situatie moest doen. Ze zou even met de oncoloog overleggen en zou me terug bellen. En zoals beloofd, na 5 minuten had ik haar aan de lijn. De dr. had besloten dat ik, voor de zekerheid,  toch nog maar even langs moest komen. Shit! Hoe? Marco zat voor een examen in Zeeland, en ik kon niet rijden. Hein! Die zou me wel kunnen helpen, tenminste als hij thuis was. Gelukkig was hij thuis en is met mij mee gegaan naar het ziekenhuis. We hadden elkaar alweer eventjes niet gezien dus dit was meteen een goed moment om even bij te kletsen. Bij de EHBO wilden ze een foto maken van mn longen en van mn knie, en voor de zekerheid ook maar even mn bloed geprikt. Uiteraard hebben we "even" moeten wachten. De co-assistente was ook nog even voorbij gekomen en ik mocht ook nog even wat urine afgeven. (niet leuk als je een klein potje krijgt en je hebt 3 vingers met flink beschadigde nagels). Al met al bleek het mee te vallen. Wat kneuzingen, opgerekte knieband, en opgerekte spieren in mn rug. Niks gebroken. Ook mn longen, bloed en urine waren in orde. Dus om 14:30 uur mochten we gaan.

Zaterdag stond er van alles op het programma. Mn schoonmoeder was jarig en 's-avonds hadden we een verjaardag van een vriend en zouden we de vriendengroep na lange tijd weer zien... Maar zou ik niet teveel pijn hebben?... Om 9 uur  deed ik mijn oogjes open. Weer een nacht heerlijk geslapen merkte ik... en... geen spierpijn! Yes! ik merkte zelfs dat het lopen een stuk beter ging. Dus 's-middags op naar mijn schoonmoeder. Maar na een uurtje merkte ik dat ik echt heel erg moe werd. Mam zag het ook aan me. Uiteindelijk zijn we na op tijd naar huis gegaan zodat ik nog even kon slapen voor het feest dat we 's-avonds hadden. Eenmaal in bed kon ik ondanks dat ik erg moe was niet echt in slaap vallen. Ik heb uiteindelijk wel een dik uurtje gerust en zijn we om 20 uur richting onze vrienden gereden. Het was super om iedereen te zien. Iedereen was zo begaan en kwamen allemaal een praatje maken. Maar om 22 uur was ik helemaal op en moest ik helaas zeggen dat ik naar huis wou. Marco had al van te voren gezegd dat als het niet zou gaan we gewoon naar huis zouden gaan, dus ik voelde me niet bezwaard om te zeggen dat ik naar huis wou. Uiteindelijk rond 23 uur naar bed gegaan en een alweer een hele goede nachtrust gehad.

Maar ondanks mn nachtrust merk ik toch dat ik erg moe blijf. Marco heeft vandaag avonddienst en Brian is bij zijn papa. Dus ik heb vandaag een dagje voor mezelf. Ik heb de was gedaan, en had nog willen strijken en stofzuigen... Maar nee.... geen puf meer voor. Pffff dat vind ik nog het moeilijkste eigenlijk.. Dat ik merk dat mn lichaam niet meer zo kan zoals ik tussen mn oren zo graag zou willen. Net wel nog even wat lekkers voor mezelf gemaakt, visfilet gebakken, wat komkommer salade gemaakt en dat, samen met 2 sneetjes geroosterd brood opgegeten. Nu weer voor de tv. Geweldige series zijn er op zondag op National Geographic. Toenstraks een documentaire gekeken over het ontstaan van de wereld. Duurde ruim 2 uur! Echt super. En dadelijk om 21 uur komt Brian Games, ook zo'n super interessant programma. En dan nog maar een paar uurtjes en dan komt Marco weer thuis. Het was heerlijk die tijd even alleen, maar toch ben ik blij als hij er straks weer is. :-)

Fijne avond nog lieve mensen.

Afgelopen nacht was weer een hel! Veel wakker geweest, en de uurtjes wat ik heb geslapen heel naar gedroomd over mn moeder. Zelfs huilend wakker geworden. Maar gelukkig had ik goed naar mezelf geluisterd en had ik me een dagje vrij genomen. Dus kon ik vanmorgen rustig bijkomen. Toen ik Facebook opende las ik dat de moeder van mn tante overleden was. Ze had dezelfde ziekte als waar mijn mama aan overleden is, en dat voelde even heel naar. Alles waar ik met haar doorheen ben gegaan kwam weer even bij me naar boven. Bah, wat mis ik haar. Vooral nu. Er hoefde me vroeger maar iets dwars te zitten of ik belde haar en zij wist mij met alle liefde en positiviteit altijd weer op de been te houden. Soms wou ik dat ik de telefoon nog eens kon pakken om haar te bellen.... Maar het is beter dat ze dit allemaal niet hoeft mee te maken, gerrem dat had ze niet aangekund. Er is haar nu tenminste veel verdriet gespaard gebleven. En vanuit "de andere kant" kan ze me ook veel beter helpen dan toen met haar zieke lichaam. Ik hoor van heel veel mensen dat ze zo'n bewondering hebben voor mn positiviteit, dit heb ik allemaal aan haar te danken. Zij heeft me dit meegegeven in mn opvoeding. Door haar ben ik geworden wie ik ben. En ik weet zeker dat ze trots op me is.

En het positieve is dat als ik het wat moeilijker heb ik me juist extra goed ga verzorgen. Dus ik heb me vanmiddag lekker wat eitjes gekookt en heb hier samen met de verse tomaatjes, die ik van mijn collega heb gekregen, een heerlijke salade van gemaakt voor de lunch. Daarna ben ik begonnen met deze website. De proeftijd van mn oude website was verlopen en ik had geen zin om er dik voor te betalen dus zie hier het resultaat.

Ik wens jullie weer veel leesplezier en ik zou het leuk vinden als jullie iets zouden achterlaten in mn gastenboek.

Boh de 2e chemo hakte er toch wel even heftig in moet ik zeggen.  Heb me de afgelopen dagen erg futloos gevoelt. Alles was me teveel. En dan ben je moe, en kun je 's-nachts niet slapen! Gek werd ik er van. Ik ga toch vragen aan mn oncoloog of ik minder prednison mag nemen. Prednison is er zodat ik een energie boost krijg en daardoor de eerste klap van de chemo kan opvangen. Maar doordat ik net slaap ben ik helemaal ontregeld. Ik heb slaap nodig om beter te worden dan kan k het allemaal veel beter dragen. Gelukkig heb ik niet veel last gehad van andere bijwerkeringen. Mn ontlasting is oke. Ik heb nu de eerste 3 dagen smorgens en savonds 1 dulcolacs genomen en dat werkt perfect. Beter als zoveel van dat vieze spul drinken. ;-)

Afgelopen woensdag ben ik naar Marja Andelbeek geweest. Een dame die zich bezighoud met alternatieve geneeswijzes o.a. electro accupunctuur en orthomoluculaire geneeswijze. Ik vond het heel erg interessant. Er werd eerst een bodyscan gemaakt zodat je op de computer precies kon zien waar mijn probleem gebieden waren.  Ze vertelde me ook dat chemo op zich niet zo verkeerd is. Het is namelijk de beste erkende remedie die er is. Chemo maakt je namelijk niet ziek, maar de overdosering doet dit. De chemo wordt aangepast op je gewicht, maar zou eigenlijk aangepast moeten worden op de hoeveelheid kanker. Doordat de chemo zich richt op de kanker, en de kanker iedere keer kleiner wordt ontstaat er iedere keer een hogere overdosering waardoor de gezonde cellen het ook te verduren krijgen en daardoor voel je je dus ziek. Daarom moest ik ervoor zorgen dat die overdosering z.s.m. uit mijn lichaam zouden verdwijnen. Dit moest met astragalus. Dit is een kruid wat ook in de chinese geneeskunde heel veel wordt toegepast. Daarnaast was er iets mis met de aanmaak van een bepaald eiwit. Het was belangrijk dit ook aan te pakken want anders zal de immuuntherapie van het ziekenhuis (die ik voor de chemo krijg) niet goed zn best kunnen doen. Al met al vond ik haar verhaal en de uitkomst ervan heel logisch klinken, ze heeft me behandeld en vervolgens een lijstje meegegeven van voedingssuplimenten (vitamine C, vitamine D, zink, beta caroteen en astragalus) Deze heb ik meteen aangeschaft en ben er afgelopen zaterdag mee begonnen. Gelukkig afgelopen nacht weer eens redelijk geslapen (oke, af en toe wakker geweest, maar wel weer in slaap gevallen). Ik heb het gevoel dat het weer de goede kant uit gaat! :-)

Zo, de 2e ronde chemo zit er ook weer op. Het ging snel deze keer. Nu maar 4,5 uur ipv de 7 uur die ik de vorige keer gezeten heb. Vandaag weer veel bekende medestrijders en hun partners gezien. Fijn om altijd even met hun te praten. Vandaag een gezellig gesprek gehad met Paul en zijn vrouw. Hij heeft ook Non-Hodgkin. Het is leuk om iedereen te leren kennen, en dat ze in het zelfde schuitje zitten. Paul heeft afgelopen week goed nieuws gehad. Na de 4 chemo bleek zijn kanker met 52% minder te zijn geworden. Ook bij de dame met borst kanker (weet even haar naam niet meer) bleek de chemo goed aan te slaan en waren er duidelijk verbeteringen te zien. Dat doet goed om te horen! Geeft mij ook kracht.

Tijdens de kuur geen hartkloppingen gehad zoals bij de eerste keer. Alles bleef netjes rustig. Behalve dat de lymfe in mn hals weer extreem begonnen te reageren door op te zwellen. Voelde opeens aan als een fikse keelontsteking en ik merkte dat ik wat meer mn best moest doen om te ademen. Maar ik wou dat het infuus bleef doorlopen dus heb gezegd dat de klachten goed te dragen waren (was ook zo). Nu wel veel meer moe als de vorige keer. De vorige keer had ik echt een energie boost. Maar nu ben ik echt moe. We zijn wel net nog een een ijsje gaan eten op het terras in Heerlerheide. Even nog genieten van het zonnetje :-) Maar nu weer thuis op de bank. Ik ga even een paar uurtjes mn oogjes sluiten. Even rusten op de bank.

Fijne dag nog allemaal. x